Homeopatide Agrevasyon (Şiddetlenme – Aggravation) Nedir?

Son güncellenme on Aralık 15, 2021 by Dr. Neslihan Gülmez

Homeopati konusunda  hastalar açısından en merak edilen konulardan biriside Agrevasyon konusudur. Bu yazımızda Agrevasyon nedir, ne anlam çıkarmalıyız biraz bundan bahsetmek istiyoruz…

Hahnemann, homeopatinin temel ilkelerini belirlerken ve pratik deneyim kazanırken, şiddetlenmeleri (agrevasyon) önlemek ve hızlı, nazik ve kalıcı bir tedavi sağlamak için uygulama yöntemlerini sürekli olarak mükemmelleştirmek için çalışmıştır. Hahnemann, pratik deneyimine dayanarak şunları savundu:

“Bir ilacın herhangi bir hastalık durumu için uygunluğu, tek başına doğru homeopatik remedi seçimine değil, aynı şekilde dozun uygun boyutuna veya daha doğrusu küçüklüğüne de bağlıdır .” (§275 – Organon)

Agrevasyon Nedir?

Homeopatide agrevasyon; şiddetlenme veya ıstırabın yoğunluğunun yada derecesinin artması anlamına gelmektedir. Zihinsel veya fiziksel düzeyde istenmeyen hiçbir şey olmadığında, semptomların her birinin şiddetlenmesi veya yeni semptomların ortaya çıkması, her zaman verilen remedinin, remedinin kendisinin veya etkisinin veya dozun uygun olmadığını kanıtlar.

Modalite Şiddetlenmesi

Modaliteler, belirli veya genel bir semptomu değiştiren, ya kanıtlamalar sırasında yapay olarak ortaya çıkmış gibi görünen ya da doğal hastalıktan muzdarip hastanın deneyimlediği durumlardır. Modaliteler bir semptomu daha iyi veya daha kötü hale getirebilir.

Her remedinin kendi etki şekli vardır ve belirli koşullar altında en iyi sonucu verir. Bu nedenle modaliteler, ilaçları farklılaştırmaya yardımcı olan ayırt edici özelliklere aittir. Özellikle, garip, nadir veya tuhaflarsa, bir vakayı oldukça kişiselleştirirler ve homeopatik remediyi seçmeye yardımcı olurlar.

Boenninghausen, modalitelerin en değerli özellikler olarak kabul edildiği semptomların eksiksizliğine, ardından duyum ve lokasyona özel önem verdi. Boenninghausen’e göre, modaliteleri oluşturabilen eşlik eden semptomlar da önemli farklılaştırıcı faktörleri temsil eder.

Modaliteler fiziksel, sıcaklık, zaman, iklim, diyet modaliteleri, lokalize modaliteler (lateraliteler) ve çeşitli modaliteler olarak sınıflandırılabilir.

Benzer, Homeopatik Şiddetlenme

Benzerler Yasası’nın rehberliğinde homeopatlar, hastanın karakteristik semptomlarının tümüne en çok benzeyen remediyi ararlar. Uygulandığında, bu ilaç, doğal hastalıktan biraz daha güçlü olduğunda, doğal hastalığın yerini alan ve tedaviyi başlatan yapay bir hastalığa neden olur.

Benzer bir şiddetlenme, tedavinin başlangıcında hastanın orijinal semptomları geçici olarak arttığında ortaya çıkar. Bu, ilacın doğru olduğunun, ancak potensinin çok yüksek olduğunun veya dozun çok büyük olduğunun veya çok sık tekrarlandığının bir işaretidir .

Benzer şiddetlenme, ilacın birincil etkisinden kaynaklanır ve doğal hastalığı güç olarak aşan yapay, tıbbi hastalığı gösterir. Bir homeopatik remedinin dozu, nadiren hastalığı yenemeyecek kadar küçük yapılabileceğinden, tedavinin başlangıcında neden homeopatik bir alevlenme meydana gelebileceği anlaşılabilir. (§160 – Organon) Bununla birlikte, doğru seçilmiş homeopatik ilacın dozu ne kadar küçükse, hafif iyileştirici etkisi o kadar faydalıdır ve hastalık semptomlarının belirgin artışı o kadar hafif ve kısa olur. (§157,159, 277 – Organon)

Organon Hahnemann’ın altıncı baskısında, akut hastalıklarda homeopatik alevlenmeyi ilk veya ilk birkaç saatle sınırladı . Genellikle ilk bir saat veya dozun yeterince küçük olmadığı durumlarda birkaç saat ve dozun biraz fazla yüksek olduğu önemli sayıda saat boyunca alımdan hemen sonra ortaya çıkar. (§160 – Organon)

Kronik hastalıklarda, Hahnemann’ın Organon 6.Baskısında tarif ettiği şekilde gelişmiş yöntemlerinin uygulanması ve tedavinin neredeyse bitmiş olduğu zamanlarda orijinal semptomların şiddetlenmesi sadece tedavinin sonunda görünür olacaktır ve doğru seçilen remedinin kademeli olarak artan potens ve uygun şekilde küçük ve modifiye edilmiş dozlarda verilmesiyle görülecektir.(§161 – Organon) Tedavi neredeyse bittiğinde, hayati gücün iyileştirici reaksiyonunu sürdürmek için daha fazla ilaca ihtiyacı yoktur. Daha fazla ilaç uygulanırsa ilacın semptomları devreye girer. Ancak kronik hastalıklarda ve aynı şekilde her tekrarlanan, modifiye edilen dozda ilk doz homeopatik bir ağırlaşmaya neden oluyorsa bu, dozun çok büyük olduğunu gösterir. (§282 – Organon)

Mümkün olan en küçük dozun neden olduğu bir alevlenme, hayati güç tarafından kolayca üstesinden gelinir ve tedaviyi engellemez. Aşırı duyarlı olmadıkça hastalarda genellikle algılanamaz. (§156, 283 Organon)

Homeopatik bir alevlenme genellikle homeopat tarafından, özellikle de Organon’un 4. veya 5. baskısına göre repertorizsyon yapan kişiler tarafından, seçilen ilacın doğru ve işe yaradığını gösterdiği için takdir edilir. Ancak, ne remedinin işe yaradığını bilmek için ne de tedavi için bir ağırlaştırma gerekli değildir. Herhangi bir kötüleşme, çarenin birincil etkisi çok güçlüyse ve hayati gücün ikincil, iyileştirici tepkisini bastırırsa, tedaviyi geciktirir veya hatta önleyebilir. Hahnemann, hafif bir homeopatik alevlenmenin çok iyi bir prognostik olduğunu ve akut hastalığın büyük olasılıkla ilk dozu vereceğini yazdı! (§ 158 Organon)

Benzer şiddetlenmenin yoğunluğu ve süresi, seçilen ilacın doğruluğu, hastanın yaşamsal gücü, prognozu ve vaka yönetimi için bize bir ipucu verir.

• Hızlı ve kısa bir benzer ağırlaştırmanın ardından iyileştirme, çözümün doğru seçildiğini gösterir. İyileştirme uzun süreli olacaktır. Hasta güçlü bir canlılığa ve iyi bir reaktif güce sahiptir. Organik değişiklikler olası değildir veya sadece hayati olmayan organlarda mevcuttur. Vaka tedavi edilebilir, prognoz çok iyidir.
• Uzun süre devam eden bir ağırlaşma ancak nihai ve yavaş ilerleyen iyileşme, hastanın tedavi edilemezlik sınırında olduğunu gösterir. Hayati güç, ikincil bir iyileştirici reaksiyon başlatmak için mücadele ediyor. Patolojinin mevcut olması muhtemeldir. Prognoz belirsizdir. Hasta uygun şekilde tedavi edilirse ve yaşamsal güç iyileşme sürecini başlatacak ve sürdürecek kadar güçlüyse iyileşebilir.
• Uzamış bir şiddetlenme ve yavaş düşüş, ya geri dönüşü olmayan organik patoloji ve çok zayıf bir hayati kuvvet nedeniyle vakanın tedavi edilemezliğini ve/veya hayati kuvvetin çok yüksek bir etki veya doz tarafından ezildiğini ve iyileşmeyi başlatamadığını gösterir.
• Aşırı duyarlı hastalar her çareye tepki verebilir ve durumu kötüleştirebilir. Yüksek potenslerden kaçınılmalıdır.

Aksesuar belirtileri

İlacın semptomları ile hastanın semptomlarının birbirini tam olarak kapsaması neredeyse imkansız olduğu için, “ etkisi sırasında çok hafif alışılmadık bir şikayet veya küçük yeni bir semptom getirmeyen homeopatik ilaç neredeyse yoktur” . (§156 Organon)

Doğru seçilmiş ilacın aksesuar semptomları, doz çok büyük olduğunda, ilaç çok sık tekrarlandığında ve/veya potensi çok yüksek olduğunda ortaya çıkabilir, böylece ilacın daha önce deneyimlenmemiş tıbbi semptomları görüntülenir. Bu, özellikle ilaçları kolayca kanıtlayan aşırı duyarlı hastalarda ortaya çıkabilir.

Ek belirtiler zahmetli ise, çare gerçek bir iyileşme sağlama yeteneğine sahip olmayacaktır. (§249 Organon) Bir remedi, vaka için homeopatik olmasına rağmen, çok büyük her dozda zarar verir. Homeopatikliği ne kadar yüksek olursa, hastanın duyarlılığı arttıkça ilacın çok büyük dozlarda verdiği zarar da o kadar büyük olur. Tehlike, eski, doğal hastalığı söndürmeden, yeni ve daha şiddetli semptomlarla yapay, tıbbi bir hastalık oluşturmakta yatmaktadır.

Ne yapalım?

• Ağırlaştırma önemsizse veya tehlikeli değilse, ilacın etkisi kesilmemelidir. Şiddetin geçmesini ve iyileşmenin gelmesini bekleyin. Tekrarlama gerekliyse, ilacı daha uygun bir güçte ve/veya azaltılmış dozda tekrarlayın veya daha az sıklıkla tekrarlayın. İlaçlar sulu solüsyonda uygulandığında, alevlenmeleri önlemek için doz kolayca ayarlanabilir.
• Ağırlaşma, ağır bir yoğunluktaysa, buna katlanılmamalıdır. Ağırlaşma azalıncaya kadar ilacın etkisinin yoğunluğunu azaltmak için aynı ilacı daha düşük bir dozda veya etkide veya azalan güçlerde tekrarlayın. Çözümün gerçekten belirtilmiş olup olmadığını kontrol edin.
• Ağırlaşma çok şiddetliyse veya hatta yaşamı tehdit ediyorsa, bir panzehir verilerek çare eylemi durdurulmalıdır. Daha önce verilen çareyi panzehirlediği bilinen ve yeni rahatsız edici semptomlara en çok benzeyen bir çare uygulayın. Semptomlar azalıncaya kadar etki etmesine izin verin, ardından reçete yazmaya, potensi ve dozu ayarlamaya geri dönün. Çözümün gerçekten belirtilmiş olup olmadığını kontrol edin.
• Tedavinin sonuna doğru homeopatik şiddetlenme görülürse, tedavi için daha fazla ilaca gerek olup olmadığını görmek için dozlar daha da azaltılmalı ve/veya daha uzun aralıklarla tekrarlanmalıdır, hatta birkaç gün durdurulmalıdır. Daha fazla ilaca ihtiyaç duyulmadığı takdirde, ilacın fazlalığından kaynaklanan semptomlar kısa sürede ortadan kalkacak ve bozulmamış bir sağlık bırakacaktır. (§248 Organon)

Farklı Şiddetlendirme (Agrevasyon)

Yanlış seçilmiş bir remedi, hastanın daha önce hiç yaşamadığı yeni, kalıcı ve muhtemelen zahmetli semptomlar ürettiğinde, farklı bir şiddetlenme meydana gelir . Yanlış tedavi ile hasta, bazı yüzeysel semptomların palyatif rahatlaması dışında genel olarak daha iyi hissetmez. İlacın etki etmesine izin verilirse, iç hastalık yoğunlaşacak, yeni rahatsızlıklar gelişecek ve doğal hastalığı askıya alan yapay, tıbbi bir hastalık üretilebilir. Hastanın orijinal hastalığının düzeldiğini ve başka bir eski katmanın yüzeye çıktığını düşünmekten sakının!

Ne yapalım?

• İlaç, çok fazla veya şiddetli aksesuar semptomlara neden olmadan hastalığın önemli bir bölümünü ortadan kaldıracak kadar benzerse, homeopati tedavisine devam edilir.
• Yetersiz homeopati nedeniyle çok fazla yeni ve rahatsız edici semptomlara neden oluyorsa ilacı tekrarlamayın.
• Bir anın belirtileri ortaya çıkarsa, dozun etkisini tüketmesine izin vermeyin, düzeltici önlemler alın.
• Yeni semptomlar şiddetli değilse, derhal daha iyi belirtilen bir remedi verilmelidir.
• Yeni semptomlar zahmetli ve hatta tehlikeli ise, daha iyi seçilmiş bir ilaç vermeden önce ilacın etkisi bir panzehir ile durdurulmalıdır. Daha önce verilen ilacın etkisini panzehirlediği bilinen ve yeni, zahmetli semptomlara benzeyen bir panzehir seçin.
• Daha iyi bir çare seçmek için, orijinal semptomların geri kalanı ve yeni geliştirilen semptomların büyük bir bütünlük içinde birleştirilmesi gerekir, çünkü yeni semptomlar, hastalığın kendisinin üretebileceği niteliktedir.

Hastalık Şiddetlenmesi

Tedavi yetersiz kalırsa ve doğal hastalık ve patoloji ilerlerse hastanın hastalığı ağırlaşır. Yetersiz tedavi, yanlış bir ilacın reçete edilmesi kadar, homeopatik olarak doğru seçilmiş ilacın yanlış uygulanmasıdır. Devam eden nedenler, aynı zamanda, devam eden bir hastalık alevlenmesine de bağlanabilir ve her zaman araştırılmalıdır. Vakayı tekrar alarak ve tedaviyi ve yaşam tarzını ayarlayarak müdahale gereklidir.

Tedavi ve eski semptomların yeniden ortaya çıkması

Gerçek tedavi, hastayı sağlığına kavuşturmak anlamına gelir ve tüm yaşamsal süreçlerin normalleştirilmesini ve tüm hasta edici güçlere karşı artan direnci içerir. Buna asla semptomların baskılanması veya sadece patolojinin ortadan kaldırılması yoluyla ulaşılamaz.

Hering’in tedavi yönünü takip ederken, en son şikayetlerin azalması ve eski semptomların geri dönüşü, hastalık zaman çizelgesinin tersine çevrilmesinin bir parçasıdır ve doğru çarenin derinden ve iyileşmeye doğru çalıştığını gösterir. Yeniden ortaya çıkan eski semptomlar, orijinal olaydan daha az şiddetli olmalı ve etki veya doz çok büyük olmadıkça veya remedi çok sık tekrarlanmadıkça hızla geçmelidir. Kısa bir süre içinde çözülmeleri ve ardından sağlıkta bir iyileşme olması gerekir. Yeniden ortaya çıkmalarına, genel düzlemde bir refah artışı ve bir iyileşme eşlik etmelidir. Bu semptomlar, remedi değiştirilerek veya allopatik ilaç kullanılarak tedavi edilmemelidir.

Eski semptomların yeniden ortaya çıkması dışında, tedavinin başlangıcından önce deneyimlenen semptomlarda şiddetlenme meydana gelebilir. Tedavinin zamana ihtiyacı vardır ve tüm semptomlar hemen iyileşmeyecektir.

Eliminasyon Belirtileri

Homeopatik ilaç hayati gücü dengeler, savunma sistemini uyarır ve uygun desintoksikasyonu destekler, böylece deriden, mukus ve seröz zarlardan, böbreklerden, bağırsaklardan, akciğerlerden veya deriden artan deşarjlar ortaya çıkabilir. Kanallar aracılığıyla artıkların bu şekilde ortadan kaldırılması, hastalığı ortadan kaldıran yaşamsal gücün olumlu bir işaretidir. İlgili semptomlar geçicidir ve hasta kendini daha iyi hissederken ve semptomları düzelirken kısa sürede geçer.

Sonuç

Agrevasyonun farklı biçimleri, doğru ilaç seçiminin, etkinin ve dozun hastaların tedavisinde önemli olduğunu göstermektedir. Tedaviyi geciktirdiği ve hatta engellediği için herhangi bir ağırlaştırmadan kaçınılmalıdır. İdeal olarak, hasta ağırlaşmaz veya sadece hafif bir homeopatik şiddetlenme yaşar, ardından sürekli bir iyileşme olur. Pratikte bunu başarmak her zaman mümkün değildir. Ancak doğru reçete ve vaka yönetimi ancak hastaların tepkileri ve farklı şiddet biçimlerinin doğru anlaşılmasıyla mümkündür.