Homeopatinin Tarihçesi ve Kurucusu – Dr. Neslihan Gülmez Homeopati

Günümüzün sağlık sistemi olan batı tıbbı insanları bir yere kadar getirdi fakat son yıllarda artan bilinç düzeyi ile birlikte, batı tıbbının çoğu durumda tedavi etmekten ziyade semptomları baskıladığı ve baskılanan bu semptomların farklı hastalıklara ve sorunlara dönüştüğü gerçeği kabul görmekte. Durum böyle olunca, insanlar sağlıkları için farklı arayışlar içerisine girmekte ve ilk başvurdukları alan olan tamamlayıcı veya alternatif tıp tedavileri olmakta…

Alternatif ve Tamamlayıcı tıp tedavilerinden biri olan ve temelleri 1700’lü yılların sonunda atılan Homeopati, bugün insan sağlığına bütüncül yaklaşan ve sorunun kök nedenini ortadan kaldırarak gerçek bir tedavi yöntemi sunan ve Dünya Sağlık Örgütü tarafından da onaylanan bir tıp tedavi yöntemidir…

Kesin bir tedavi sunan Homeopatiyi bu yazımızda tarihsel olarak gelişimini ve tarihçesini anlatmaya çalışacağız…

Homeopatinin Tarihçesi

Günümüzde alternatif veya tamamlayıcı tıp tedavileri arasında Çin ve Hint tıp tedavilerine göre daha genç bir yöntem olan Homeopati, Avrupa’da ise mevcut en uzun süreli tamamlayıcı ve alternatif tıp yöntemidir. Homeopati, 1755 yılında doğan Christian Friedrich Samuel Hahnemann (1755-1843) tarafından bulunmuş bir tıp yöntemidir. Almanya, Meissen’de büyüyen Samuel Hahnemann, 1779 yılında Erlangen’de tıp diplomasını almış bir doktordur. Fakat o zamanın tedavi yöntemleri olan, kan akıtma, lavman ve toksik kimyasallarla insanları tedavi etmeyi tercih etmeyerek kimyagerlik, ecza, tıbbi tarih ve dilbilim gibi konularda çalışmalar yapmaktaydı.

Kimyagerlik çalışmalarına devam ederken aynı zamanda tıp kitaplarının tercümesi için de çalışmalar yürüten Samuel Hahnemann, bir çalışma esnasında “kinin zehirlenmesi sonrasında sağlıklı insanlarda sıtma hastalığına benzer hastalık belirtilerinin ortaya çıktığını fark eder ve aynı zamanda kininin, sıtma hastalığına yakalanan insanları tedavi eden bir ilaç olması” ile homeopatinin özünü oluşturan temeli keşfetmiş olur. Özetle, bir madde sağlıklı insanlara verildiğinde hangi hastalığa benzer semptomlar gösteriyorsa, o hastalığa sahip insanlar bu madde ile tedavi edilebilir… Bugün homeopatinin kuralı olan “benzer, benzeri tedavi eder” kuralı böylece doğmuş olmakta…

Samuel Hahnemann’ın bu “benzer, benzeri tedavi eder” prensibinin temelini oluşturan olay, Güney Amerika’da ki sıtma vakalarında kullanılan kınakına bitkisini incelemesi ve kendi üzerinde denemeye karar vermesiyle olmuştur. Bu deneme sırasında kınakına bitkisini yiyerek kendi üzerinde nasıl sıtma semptomları yarattığını gördü ve bu deneme sonrasında pek çok farklı maddeyi de deneyerek çalışmalarını tekrarladı. Hahnemann, homeopatik ilaçların (remedilerin) özelliklerini saptamak amacıyla yapmış olduğu bu deneylere “kanıtlayıcı deneyler” adını vermiştir ve bu deneylerinde sağlıklı erkek ve kadın bireylere artan dozlarda homeopatik remediler vererek, kişilerin duygusal, fiziksel ve zihinsel etkilerini kayıt altına alarak “benzer, benzeri tedavi eder” kuramını, homeopatinin temeli olarak belirlemiştir.

Homeopati’nin temeli olan benzer, benzeri tedavi eder ilkesi daha eski tarihlerde de karşımıza çıkmaktadır. Milattan Önce 5. yüzyılda Hipokrat’ın benzeri benzer ile tedavi ettiği görülmüş fakat üzerinden zaman geçtikçe bu kural terkedilmiş. Daha yakın bir tarihte ise Paracelcus 15. yüzyılda Hipokrat’ın benzer, benzeri tedavi eder kuramını geliştirerek gün yüzüne çıkarmıştır. Fakat yine geçen yıllar içerisinde etkisini kaybederek unutulmuştur.

Samuel Hahnemann, hem Hipokrat hem de Paracelcus’un yaklaşımını benimser ve yapmış olduğu kanıtlayıcı deneyler ile de bilimsel bir çerçeveye oturtarak adını da Homeopati diyerek 1796 yılında ilk kitabını yazmıştır. Yazmış olduğu homeopati kitabında, yapmış olduğu çalışmalar sonucunda elde etmiş olduğu 4 temel prensibi şöyle ortaya koymuştur;

Benzer, benzeri tedavi eder
Her zaman mümkün olan en küçük doz kullanılmalıdır
Her defasında bir çeşit remedi kullanılmalıdır
Tedavide sadece homeopatik remedi kullanılmalıdır.

Samuel Hahnemann, çalışmalarına devam ederek ve derinleştirerek homeopatinin prensiplerini, Tıbbın Özü (Organon of Medicine) adını verdiği bir kitabı 1810 yılında yayınlamıştır. Organon’un yayınlanmasından 2 yıl sonra Leipzig Üniversitesinde homeopati öğretmeye başlamıştır.

Samuel Hahnemann, 1843 yılında hayata gözlerini yumarken, bulduğu homeopati ölümünden sonra hızlıca bir çok doktor tarafından benimsenmiş ve 1849 yılında Londra’da ilk homeopatik hastane açılmasıyla, homeopati geniş kitlelerce tanınmaya başlanmıştır.

Avrupa’da doğan ve gelişen homeopati, 1800’lü yılların sonlarında ise Amerika’da ilk homeopatik tıp fakültesinin kurulmasıyla gelişmeye devam etmiştir ve 1900’lü yılların başlarında Amerika’da 22 homeopatik tıp okulu, 100 homeopatik hastane ve 1000’den fazla homeopatik remedi satan eczane bulunmaktaydı.

Homeopati tarihi açısından günümüze geldiğimizde ise bugün İngiltere, Fransa, Hollanda, Almanya gibi ülkelerde homeopati sağlık sigortası kapsamında yer alırken, Fransa’da 18.000’den fazla doktor homeopati ile tedavi yapmakta ve 23.000’den fazla eczanede homeopatik remedilerin satışı olmaktadır.

Magazinsel bir bilgi olarakta İngiltere Kraliyet ailesinin son 3 kuşağının homeopati tedavisi ile sağlıklarını koruduğu bilinmekte ve covid pandemisinde de Kraliçe’nin yine homeopatiye güvendiğini şu haber ile de okuyabilirsiniz.

Yine homeopati, Almanya daki doktorların %25’i tedavilerinde homeopati kullanmakta ve Hindistan’da 70.000’den fazla sertifikalı homeopat bulunmakta.

Günümüzde homeopati, Almanya, Avusturya, Fransa, İngiltere, Türkiye, İskoçya, İsveç, Norveç, İtalya, Hollanda, Yunanistan, Hindistan, Romanya, Rusya, İsrail, Ukrayna, Güney Afrika Cumhuriyeti, Yeni Zellanda, Avustralya, Kanada, Pakistan ve Meksika’da tedavi yöntemi olarak kullanılmakta ve homeopatinin tedavi edici özellikleri tıp doktorları tarafından kabul edilmektedir.

Homeopatinin Kurucusu

Buraya kadar Homeopati hakkında genel bir tarihçe sunduk, bu satırlardan sonra ise Homeopati ve Samuel Hahnemann hakkında daha kapsamlı bilgiler sunacağız…

Homeopatinin tarihi kurucusu Samuel Hahnemann ile başlamaktadır. Ünlü bir porselen ressamının ikinci çocuğu olarak 1755’te Almanya’nın Meissen kentinde doğdu. İnce, narin ve son derece zeki bir çocuk olan Samuel Hahnemann, çocukluk döneminde sağlam bir sağlığa sahip değildi. Botaniğin yanı sıra dil çalışmalarına da erken yaşlarda bir ilgi göstermekteydi. Üst orta sınıf aile hayatı, Meissen’deki ünlü porselen ticaretinin çökmesine neden olan ve genç Samuel’i erken eğitimine ara vermeye ve ailesini desteklemek için sıradan işlere girmeye zorlayan Yedi Yıl Savaşı’nın (1756-1763) patlak vermesiyle paramparça oldu. İlk öğretmenleri onun büyük entelektüel kapasitesini fark ettiler ve ailesinin eğitim masraflarını karşılayamamasına rağmen ona eğitim vermişlerdi. Babası Frederick’e yalvardıktan sonra, 1771’de Prens Okulu’na girdi.

Çalışmalarında başarılı oldu ve daha sonra 1775’te Leipzig Üniversitesi’ne tıp okumak için girdi. Almanca ve İngilizce öğreterek ve Yunanca ve İngilizce metinleri Almancaya çevirerek üniversitede yetersiz bir varlık sürdürdü. Yalnızdı ve bilgilerini derslere katılmak yerine tıp metinlerinden öğrenmeyi tercih etti. Leipzig’deki entelektüel uyarım eksikliği ve pratik klinik deneyim eksikliğinden dolayı hayal kırıklığına uğrayan Hahnemann, 1776’da Viyana’ya gitti. Hapsburg İmparatorluğu’nun başkenti Viyana, sanat, müzik ve öğrenimin merkeziydi ve bu süre zarfında Mozart birkaç halka açık resital vermekteydi. Hahnemann burada Viyana’nın bir banliyösü olan Leopoldstadt’taki Brothers of Mercy Hastanesi’nin kıdemli doktoru Dr. Quarin’in yanında çalıştı. Dr. Quarin, İmparatoriçe Maria Theresa’nın kişisel doktoruydu, Hapsburg İmparatorluğu’nun hükümdarı ve genç Hahnemann’ın zengin ve ünlü hastalarıyla ilgilenmesinde kıdemli doktora eşlik etmesine izin verildi. Hahnemann daha sonra, Hahnemann’a kütüphanecisi olarak iki yıllık bir randevu veren zengin Baron Samuel von Brukenthal ile tanıştı. Bu süre zarfında kimya ve botanik çalışmalarını zenginleştirdi ve zaten geniş olan edebiyat ve yabancı dil bilgisini ilerletti. Bavyera’daki Erlangen Üniversitesi’nde tıp eğitimini tamamlamak için ayrıldı. 1779’da, yirmi dört yaşındayken Hahnemann, Tıp Doktoru derecesini aldı. Bu süre zarfında kimya ve botanik çalışmalarını zenginleştirdi ve zaten geniş olan edebiyat ve yabancı dil bilgisini ilerletti.

Hahnemann ilk işini 1780’de maden kasabası Hettstedt’te kurdu. Dessau kasabasına taşınmasına kadar dokuz ay sürdürdü işini. Bu dönemde onun felsefi isyanının tohumları ekildi. Hahnemann için kan alma, temizleme, kusma ve destansı dozlarda sert ilaçların uygulanmasından oluşan mevcut terapiler barbarca ve insanlık dışıydı. Yeni ortaya çıkan kimya bilimi çalışmalarıyla ve tıp dergileri için makaleler yazmakla daha çok ilgileniyordu. 1782’de, Dessau’dayken, eczacının üvey kızı Johanna Henrietta Leopoldine Kuchler ile evlendi. 1782 ile 1805 yılları arasında Hahnemann ailesini en az yirmi kez taşıdı, bazen bir sonrakine taşınmadan önce bir kasabada sadece aylar geçirdi. Bu, o günlerde gezginleri avlayan hırsızların ailesi için risk oluşturduğu düşünüldüğünde, oldukça sıra dışı ve tehlikeli bir girişimdi. Karısı ona dokuz çocuk doğurdu ve aralıklı tıp pratiği yaparak, tıbbi metinleri çevirerek ve bir yıl boyunca akıl hastanesini yöneterek onları zar zor besledi. Bu süre zarfında kimya, likörün damıtılması, diyet, hijyen, çocuk sağlığı ve mevcut terapi biçimlerinin eleştirileri üzerine bazı orijinal makaleler de yazdı. Küçük bir tıbbi uygulama sürdürdü ve bir süre Dresden şehrinin Sağlık Memuru olarak görev yaptı ve burada doktorları, ebeleri ve cerrahları denetledi.

Hahnemann Homeopatik Yöntemi Tasarlıyor

Hahnemann, Dr. William Cullen’in “A Treatise of Materia Medica” adlı kitabını 1789’da çevirmesi sırasında bahsedilen ilaçlardan biri olan Cinchona veya Peru kabuğu (kinin türetilmiştir) ile kendi üzerinde deneyler yapmaya karar verdi. Sağlıklı bir kişi bu ilacın dozlarını aldığında, ilacın hasta bir kişide iyileştirmesi amaçlanan birçok semptom ürettiğini fark etti. Çevirisine yaptığı dipnotlar, bunun şimdiye kadar bilinen en büyük ve en tartışmalı şifa yöntemlerinden biri haline gelecek olanı dile getirmesinin başlangıcı olduğunu göstermekteydi.

Homeopatinin resmi doğum tarihi 1796’dır, çünkü Hahnemann, Journal of Practical Medicine‘de üç şifa yöntemini tarif ettiği bir makale yayınladı;

Önleyici tedavi – hastalık nedenlerinin ortadan kaldırılması,
Karşıtlarla şifa olan contraria contraris ilkesiyle palyatif tedavi ve
Tercih edilen yöntem – similia similibus – beğenilerin beğenilerle tedavisi, yani sağlıklı bireylerde benzer semptomlara neden olan ilaçların reçete edilmesi.

“HOMEOPATİ” TERİMİ

Hahnemann, Yunanca benzer anlamına gelen homois ve hastalık anlamına gelen pathos kelimelerinden homeopati terimini oluşturdu . Homeopatik kelimesi ilk olarak 1807’de yayınladığı bir makalede basılı olarak yer aldı. Hahnemann’ın bir şehirde en uzun süre kaldığı yerlerden biri, 1804 ve 1811 yılları arasında yedi yıl yaşadığı Torgau’ya taşınmasıydı. Hahnemann’ın ilk baskısını bu dönemde bitirdi. En önemli eseri olan Akılcı Tıbbın Organon‘u, 1810’da yayınlanan Hahnemann’ın en önemli eseridir. Yeni şifa yönteminin eksiksiz bir açıklamasıdır ve bugüne kadar homeopatinin temelini oluşturur.

HOMEOPATİNİN TEMEL PRENSİBİ

İlk olarak 1796’daki denemesinde ortaya konan similia similibus ilkesi , şimdi homeopatinin temel ilkesi olan similia similibus curentur‘a genişletildi . Başlıca çalışması iyi karşılanmadı, karşılama en iyi ihtimalle ılıktı ve bazı doktor meslektaşları Hahnemann’ı bir şarlatan olarak gördü. 1811’e gelindiğinde, Napolyon savaşı Torgau’ya ulaşmıştı ve şehir, kasaba dışında kamp kurmuş çok sayıda Fransız askeriyle yoğun bir şekilde tahkim edildi.

1811’de Hahnemann ailesini Leipzig’e taşıdı. Bu, Hahnemann’ın Leipzig’de dördüncü kez yaşamasıydı. Gençliğinde ailesini geçindirmek için çalışırken önce bakkal yardımcısı, sonra fakir bir üniversite öğrencisi ve daha sonra 1789’da kısa bir süre için mücadele eden bir doktor olarak çalıştı.

HAHNEMANN HOMEOPATİ ÖĞRETMEYE ÇALIŞIYOR

Organon’un kayıtsız kabulüne rağmen, yeni kurulan Homeopati Lisansüstü Çalışma Enstitüsü aracılığıyla homeopati öğretmeye çalıştı. Bir kişi bile onun ilanına cevap vermedi. Bir yıl sonra, 1812’de, Leipzig Üniversitesi’nde homeopati öğretmeye başladı, ancak oradaki tıp fakültesine 86 sayfalık bir tezi savunduktan sonra.

HAHNEMANN’IN İLK BAŞARISI – TİFÜS

1812 yılında Napolyon savaşının kan dökülmesine ve yıkımının Leipzig’e geldiğini gördü. Napolyon, Almanya’dan sürülürken, çatışma Leipzig’e ve çevresine mültecileri, açlığı ve 80.000’den az ölü ve 80.000’den fazla yaralı getirerek girdi. Hahnemann ve diğer doktorlar, yalnızca savaştan değil, aynı zamanda bir tifüs salgınından da acı çeken birçok kişiye yardım etmeye çalışırken hizmete alındı. Torgau’da kanıtladığı yirmi altı homeopatik ilaçla donanan Hahnemann, tifüs tedavisinde dikkate değer sonuçlar elde etti. Daha sonra 1814’te yayınlanan bir makalesinde, tedavi ettiği 180 tifüs hastasının sadece 2’sinin öldüğünü bildirecekti.

HAHNEMANN BİR PROVER’S UNİON KURUYOR

Napolyon’un 1815’te Waterloo’da yenilmesiyle Almanya ve bu nedenle Avrupa bir refah çağına geri döndü ve Hahnemann ve ailesi gelişti. Tam zamanlı kazançlı bir pratiği vardı ve üniversitede ders verdi. Etrafı sık sık evinde ağırladığı küçük bir grup gayretli öğrenciyle çevriliydi. Bu sıralarda, sistematik olarak küçük dozlarda ilaçları uzun süreler boyunca alan ve tepkilerini dakikalar içinde ayrıntılarıyla kaydeden bir grup takipçiden oluşan bir Prover’s Union kurdu. Bu yöntemle bir remedinin materia medica‘sı yani bir maddenin neden olacağı ve dolayısıyla tedavi edeceği semptomlar kaydedildi.

ERKEN BAŞARI ZORLUKLARA YOL AÇAR

1811 ve 1821 yılları arasında Hahnemann, Materia Medica Pura’yı altı bölüm halinde, çoğunlukla bu deneylere dayanarak yayınladı. 1812-1818 yılları, Leipzig’de Hahnemann için göreceli bir barış gördü. Ancak 1819’da bir grup kıskanç Leipzig doktoru ve öfkeli Leipzig eczacısı, Hahnemann’ın kendi ilaçlarını vermesini engellemek için mahkemeye başvurdu. Hahnemann’ın artan itibarına ve soylulara ve Johann Goethe gibi ünlü kişilere karşı başarılı muamelesine rağmen, Hahnemann davayı kaybetti. Daha sonra Dresden Temyiz Mahkemesi’ni kazanmasına rağmen, Hahnemann muayenehanesini kapattı, üniversitedeki görevinden istifa etti ve 1821’de Kothen şehrine gitmek için Leipzig’den ayrıldı.

HAHNEMANN İŞİNE DEVAM ETMEK İÇİN YER DEĞİŞTİRİYOR

Hahnemann, Kothen’e gelişinden kısa bir süre sonra siyasi ve sosyal bağlantıları aracılığıyla Duke Ferdinand’dan tam bir homeopati uygulaması için izin aldı. Orada büyük, rahat bir ev satın aldı ve 14 yıllık bir görece sakinlik dönemine yerleşti. Hahnemann, dikkat çekmemeye karar vermiş ve basındaki vahşi saldırılarıyla tıp kurumunu meşgul etme cazibesine direnmişti. 1822’de Hahnemann, Dük’ün resmi Mahkeme Hekimi seçildi. Hahnemann, karısı ve kızlarının yardımıyla haftanın altı günü tam bir antrenman yaptı. Ayrıca, son zamanlarda homeopatiye dönüşen doktor ve hastaların sayısındaki artışa karşılık olarak saatler harcadı.

Bu yıllarda, son ve en büyük çalışması olan Kronik Hastalıklar, Tuhaf Doğaları ve Homeopatik Tedavileri üzerine çalışmaya devam etti . İlk olarak 1828’de Dresden’de yayınlandı, nihayetinde 1839’da beş cilde ulaştı ve toplam 1600 sayfadan fazla oldu. Bu çalışma, hastaların yalnızca akut durumlardan tedavi edilebileceğini değil, aynı zamanda yıllar içinde akut durum kalıplarının hastalık türlerine yönelik kronik eğilimlerin sınıflandırılmasına izin verdiği konusunda başka bir derin kavrayış ortaya koydu. Hahnemann’ın miasmalar olarak adlandırdığı bu kronik eğilimler, hastanın belirli hastalık türlerine karşı kalıtsal yatkınlığı. Miasmatik tipi bilerek, homeopatik bir doktor artık önleyici tedavi yapabilir ve bu eğilim hafifletilebilir, böylece gelecek neslin sağlığı iyileştirilebilir. Hahnemann, genetik bozuklukların tedavisinin temelini sezgiyle bulmuştu.

1829’da Hahnemann, tıp diplomasının verilmesinin 50. yıldönümünü kutladı ve bu gala kutlamasına Avrupa’dan dört yüzün üzerinde doktor katıldı. Hahnemann’ın Kothen’de bildiği görece sakinlik, sevgili karısının 1830’da ölümüyle paramparça olacaktı. Şimdi 75 yaşında, kederli ve Kothen’de her zamankinden daha yalnız ve tecrit edilmiş olan Hahnemann, sinirsel bir ateşe kapıldı.

KOLERA İLE BAŞARI, UYGULAMALAR YENİDEN ZORLANDI

1831 yılında Hindistan’da başlayan Asya kolera salgını şimdi Avrupa’ya da sıçramıştı. St. Petersburg’da çalışan büyük yeğeninden semptomların ayrıntılı bir tanımını alan Hahnemann, tedavisinde hangi ilaçların yararlı olacağını tahmin edebildi. Temizlik, havalandırma ve dezenfeksiyonu içeren kolera tedavisine yönelik Hahneman protokolü, ölüm oranlarında ciddi bir azalmayla sonuçlandı. O zamanki kayıtlar, homeopatik tedavi altında ölüm oranının yüzde 2 ila 20 arasında olduğunu gösterirken, geleneksel tedavi yüzde 50’nin üzerinde bir ölüm oranı taşıyordu.

Hahnemann’ın kolera tedavisi hakkındaki makaleleri kuruluş tarafından sert eleştirilere maruz kaldı ve Hahnemann’ın sponsoru olan kardeşi merhum Dük Ferdinand’ın halefi Dük Heinrich tarafından Kothen’de yasaklandı. 1832’de Hahnemann’ın homeopati uygulaması yeniden yasaklandı. Aynı yıl, Hahnemann’ın kızı Frederika, Stotteritz’deki evinin bahçesinde vahşice öldürülmüş halde bulundu.

İLK HOMEOPATİ HASTANESİ

22 Ocak 1833, Hahnemann’ın tıp kariyerindeki en büyük başarının ne olması gerektiğini gördü – Leipzig’deki ilk homeopatik hastanenin açılışı. Bununla birlikte, on yıllık kısa tarihi boyunca, hastane finansal olarak mücadele etti veya alopatik ve homeopatik yöntemleri karıştıran gönülsüz homeopatlar ya da tek amacı girişimin başarısız olduğunu görmek olan düpedüz sahtekarlar olan bir dizi yönetici tarafından yönetildi. . Hahnemann’ın kendisi hastaneyi yönetmeye çalıştı ama Leipzig’den çok uzak bir şehirden neredeyse seksen bir adamın yapabileceğinden çok fazla şey yapmasına rağmen sonunda 1842 Ekim’inde kapatıldı.

HAHNEMANN PARİS’E TAŞINIYOR

Hahnemann’ın uzun ve dolu dolu yaşamının son bölümü, Parisli Matmazel Marie Melanie d’Hervilly’nin 1834’te Kothen’de ortaya çıkmasıyla başladı. Görünürde depresyon tedavisi için şimdi ünlü Hahnemann’ı ziyaret etti. Kothen’de birkaç ay kaldı ve bu süre zarfında yaşlı doktorla ilişkisi arttı. İkisi birden ve hiçbir uyarıda bulunmadan 18 Ocak 1835’te evlenme planlarını açıkladılar. Hahnemann’ın kızları ve en yakın arkadaşları ve meslektaşları şok oldu. Melanie yaklaşık otuz yaşındaydı, genellikle erkek kıyafetleri giyiyordu ve kadınların herhangi bir profesyonel alana girme hakkının açık sözlü bir savunucusuydu. Sosyal hayattan zevk aldı, güç ve nüfuz çevrelerinde seyahat etti ve yaşlı erkeklere yakınlığı vardı.

80’DE YENİ BAŞARI

7 Haziran 1835’te seksen yaşındaki Hahnemann ve yeni karısı, Paris’e on dört günlük bir otobüs yolculuğuna başladılar. Bir daha asla Almanya’ya dönmeyecekti. Daha önce tıp mesleğini emekliye ayırmayı ve kalan tüm mirasını hayatta kalan kızlarına bırakan bir vasiyetname hazırlamayı kabul eden Hahnemann, vasiyetini Melanie ile değiştirmiş ve Paris’e gelişinden kısa bir süre sonra bir muayenehane açmıştır. Görünüşe göre Melanie sadece kalacak bir yer için değil, aynı zamanda Hahnemann’ın Paris’te çalışma ruhsatı için de önceden düzenlemeler yapmış.

1830’ların sonlarında Hahnemann, Avrupa’nın en ünlü doktoru olmuştu. Sabahları, birçoğu kraliyet arması taşıyan uzun araba kuyrukları, Hahnemann’ın Paris’teki saray evinin önünde sıraya girer ve ziyaretleri için genellikle üç saat kadar beklerdi. Melanie, bir buçuk saat kadar sürebilecek bir süreç olan anamnezin alınmasında Hahnemann’a yardım edecekti. Ödeme yapan hastaların çoğu öğleden sonra dörtte görülecekti, bundan sonra Hahnemann’ın gözetiminde Melanie, şimdiye kadar kapıların dışında toplanmış olan yüz kadar zavallı hastayı kendisi tedavi edecekti. Yoksul hastalar ücretsiz olarak tedavi ediliyordu ve Hahnemann para ödeyen hastalarından ancak bir tedavi sağlandığında ücret talep ediyordu.

Her Pazartesi akşamı 20:00 ile 22:30 arasında yerel ve ziyaret eden homeopati doktorları, homeopatik konuları tartışmak için Hahnemann evinde toplanırdı. Diğer akşamlar operaya, tiyatroya veya Paris sosyetesinin birçok sosyal işlevinden birine yapılacak gezilere ayrılmıştı. Hahnemann, arkadaşları ve meslektaşlarıyla yaptığı yazışmalarda, Paris’teki yaşamını hayatının en mutlu zamanlarından biri olarak nitelendirdi. Kozmopolit Paris’in zengin ve eksiksiz profesyonel ve sosyal yaşamından yararlandı. Galya Homeopati Derneği’nin Yaşam Onursal Başkanı seçildi ve hatta memleketi Meissen, Almanya ona Meissen’in fahri vatandaşı olduğunu ilan eden “Şehrin Özgürlüğü” nü verdi.

HAHNEMANN’IN DOLU HAYATININ SONU

Seksen sekizinci yaş gününü kutladıktan birkaç gün sonra, Hahnemann bir bronşit vakası geliştirdi. Sonun yakın olabileceğini hisseden Hahnemann, Melanie’den mezarının üzerindeki yazıtta şöyle yazmasını istedi: Non inutilis vixi (Boşuna yaşamadım). Samuel Hahnemann, 2 Temmuz 1843 sabahı yatağında huzur içinde öldü. Garip bir şekilde, Melanie, Hahnemann’ın kızlarından birinin ve en büyük oğlunun ölümünden birkaç gün önce Hahnemann’a erişimini engellemişti. Melanie’nin cenaze düzenlemelerini halletme şekli hâlâ yabancıydı. Hahnemann’ın cesedini ölümünden sonra 14 güne kadar saklamak için izin istedi ve aldı; ölümünü veya cenaze düzenlemelerini kamuya açıklamadı; cenaze için davetiye göndermedi. Samuel Hahnemann, 11 Temmuz 1843’te halka açık bir mezara gömüldü.

HAHNEMANN’IN İNGİLTERE’DEKİ ETKİLERİ

Bununla birlikte, Hahnemann’ın ölümünden çok önce, homeopati çok etkili iki ülkeye – İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri – yayılmaya başlamıştı. İngiltere Kralı IV. William’ın karısı ve Saxe-Coburg-Gotha Dükü Ernst’in yeğeni olan Kraliçe Adelaide, İngiltere’ye homeopati getirmekle tanınır. Hahnemann’ı 1792’de oradaki akıl hastanesinden sorumlu doktor olarak Georgenthal’a getiren Dük Ernst’ti. 1835’te Kraliçe Adelaide, Hahnemann’ın en güvenilir öğrencilerinden biri olan Dr. Johann Ernst Stapf’ı tedavi için Windsor Şatosu’na çağırdı. Kraliçe Adelaide’nin yeğeni, Saxe-Coburg-Gotha Prensi Albert, 1840’ta Kraliçe Victoria ile evlenmek için İngiltere’ye geldiğinde, Kraliyet homeopati himayesini yeniledi. Homeopatiyi İngiltere’ye getiren ilk İngiliz doktor muhtemelen Dr. Frederick Harvey Foster Quin’di. Hahnemann ile Kothen’de tanıştı, 1826’da ve 1830’larda Paris’te onunla çalıştı. Dr. Quin, Avrupa’da yoğun bir şekilde seyahat etti ve bir süre Napoli’de homeopatik bir uygulama yaptı. Daha sonra Kraliçe Victoria’nın en sevdiği amcası Leopold’a doktor olarak atandı. 1832’de Londra’da bir muayenehane kurdu ve Dickens, Lanseer ve Thackeray gibi kişileri tedavi etti. Quin, 1844’te İngiliz Homeopati Derneği‘ni kurdu ve 1849’da Londra Homeopati Hastanesi‘ni kurdu.

HOMEOPATİ AMERİKA BİRLEŞİK DEVLETLERİ’NE GELİYOR

Homeopati, Amerika’ya Dr. Hans Burch Gram aracılığıyla geldi. Dr. Gram, Hahnemann’ın Danimarkalı öğrencisi Dr. Lund’un öğrencisiydi. Gram, Amerika’daki ilk homeopatik kliniği 1825’te New York’ta açtı.

Gram daha sonra Indiana, Illinois, Kanada, Connecticut ve Massachusetts’te doğrudan veya dolaylı olarak doktorlara öğretmenlik yapmakla tanınan Dr. John Gray’e ders verdi.

1833’te Dr. Constantine Hering Almanya’dan geldi. Öğrenciyken homeopatiyi çürüten bir tez yazması istendi ve bu süreçte onun pratiğine dönüştürüldü. Bir botanikçi olarak Surinam’a gitti, ancak daha sonra yerli halk arasında homeopatik bir uygulamaya başladı. 1833’te Amerika Birleşik Devletleri’ne vardığında, yılan zehirleri üzerinde deneyler yapmıştı ve acemi hareketin karizmatik lideri olacaktı. Hering, 1835’te Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ilk homeopatik tıp okulunu, Amerikan eğitimli homeopatik doktorlarının ilk dalgasını üreten Kuzey Amerika Homeopatik Şifa Sanatı Akademisi‘ni (Allentown Akademisi olarak bilinir) kurdu.

Amerikan homeopatisinin bir başka dalı, 1820’lerde çok sayıda Alman göçmenin Pennsylvania’ya yerleşmesiyle başladı. Dr. Stapf, Pennsylvania’daki Dr. William Wesselhaft’a bazı homeopatik kitaplar ve ilaçlar göndermişti. Wesselhaft, başka bir Alman doktor olan Dr. Henry Detwiller ile birlikte 1820’lerde ilk homeopatik çalışma grubunu kurdu.

İLK ULUSAL SAĞLIK ÖRGÜTÜ

1844’te Amerikan Homeopati Enstitüsü, New York, Philadelphia ve Boston’dan homeopatik doktorlar tarafından kuruldu. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ilk ulusal tıbbi kuruluş, homeopati uygulamasının ve öğretiminin standardizasyonunu teşvik etmek için kuruldu. Kısmen AIH’ye yanıt olarak, düzenli doktorlar 1847’de Amerikan Tabipler Birliği’ni kurdular. AMA tüzüğü, homeopati gibi hareketlere karşı belirli bir dil içeriyordu ve üyelerinin homeopatik doktorlara danışmaları yasaktı. Allentown Akademisi 1841’de feshedildi ve yerini 1848’de Hering’in kurucularından biri olarak Pennsylvania Homeopatik Tıp Koleji aldı. Bu zamana kadar Amerika Birleşik Devletleri’nde 12 homeopatik tıp fakültesi var.

1848’DE KURULAN HOMEOPATİK TIP FAKÜLTESİ

Dr. I. Tilsdale Talbot 1848’de Massachusetts New England Kadın Tıp Koleji’ni kurdu. Bu homeopatik kurum daha sonra yirminci yüzyıla kadar homeopatik tıp öğretmeye devam eden Boston Üniversitesi ile birleşti.

HOMEOPAT VERDİ SAĞLIK BÜROSUNA ATANDI

1860, Washington DC’deki ilk Cumhuriyet yönetimini ve ilk homeopatik adaylığını gördü. Pennsylvania Homeopatik Tıp Koleji’nden 1856 mezunu olan Dr. Tullio Verdi, Sağlık Bürosu’na atandı. Abraham Lincoln’ün Dışişleri Bakanı William Seward’ın kişisel doktoruydu.

Seward, Başkan Lincoln suikastı sırasında yaralandı ve Beyaz Saray doktoru Dr. Verdi ile Seward hakkında görüştüğünde, Washington tıp kurumu Beyaz Saray doktorunu sansürledi.

1867’de Hering, patoloji öğretiminin müfredata dahil edilmesi gerektiğini savunduğu için Pennsylvania Homeopatik Tıp Koleji’nden çekildi. O yıl, daha sonra Pennsylvania Homeopatik Tıp Koleji ile birleşen Philadelphia Hahnemann Tıp Koleji’ni kurdu. 1959’da, Hahnemann Tıp Fakültesi, homeopatide kalan bir seçmeli dersini iptal etti.

HOMEOPATİNİN ALTIN ÇAĞI

On dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sanayi devrimi, homeopatik ilaçların üretimine mekanizasyon getirdi. Daha önce elle üretilen sonsuz küçük seyreltileri üretmek için artık yeni teknolojiye güvenebilen birkaç homeopatik eczane kuruldu. Birçok yerli kit eczaneler tarafından satıldı ve Amerika Birleşik Devletleri’nin batıya doğru genişlemesine katılan öncülere sunulan tek tıbbi bakımı oluşturdu. 1876’da Amerikan Homeopati Enstitüsü ilk uluslararası kongresini yaptı. Dünyanın dört bir yanından yüzlerce doktorun katıldığı konferans, homeopatide patoloji ve fiziksel teşhisin önemi, düşük ila yüksek etkili ilaçların kullanımı gibi tartışmalı konuların tartışılması için bir platform sağladı. Büyüyen iç çekişmelere yanıt olarak, bir grup homeopatik pürist, 1880’de Uluslararası Hahnemann Derneği’ni kurdu. Amerikan homeopatisindeki bu dönem, onun altın çağıydı. Kelimenin tam anlamıyla binlerce homeopatik kitap ve dergi vardı.

Hahnemann’ın yazılarının İngilizce çevirileri artık mevcuttu. Amerika Birleşik Devletleri’nde en az 22 homeopatik tıp fakültesi ve sayısız homeopatik hastane ve klinik vardı. Tahminler, yüzyılın başında ABD’de 2500’ü AIH üyesi olan yaklaşık 15.000 homeopatik hekim ve IHA üyesi olan 150 saf hekim daha olduğu yönündedir. 1880’de bir grup homeopatik pürist Uluslararası Hahnemann Birliği’ni kurdu.

1880’de Constantine Hering’in ölümüyle birlikte Amerikan homeopatisi güçlü bir liderlikten yoksundu. Bu güç boşluğuna Dr. James Tyler Kent girdi. Kent, Cincinnati’de eklektik bir tıp fakültesinden mezun oldu. İlk karısı bir homeopat tarafından tedavi edildikten sonra homeopata dönüştü. 1844’te yıldızı yükselmişti ve Kent birkaç homeopatik kolejde önde gelen bir öğretmendi. İngiltere’den kendi başlarına ünlü olacak birkaç öğrenciyi etkiledi ve 1900’de öğrencilerinin yardımıyla Repertory of the Homeopatik Materia Medica‘nın ilk baskısını yayınladı, bugün hala kullanılan bir klasik. Bir repertuar, vücut parçası veya sistem tarafından kategorize edilen zihinsel, psikolojik ve fiziksel semptomların bir özetidir. Girişlerin veya değerlendirme listelerinin her biri, bu semptoma neden olduğu veya iyileştirdiği bilinen remedilerin alfabetik bir listesini içerir. Çözümler ayrıca yoğunluğa göre, yani her bir semptomla ne kadar güçlü bir şekilde ilişkili olduklarına göre düzenlenir. Kent’in repertuvarı, yazılan ne ilk ne de son repertuardı, ancak son derece yararlı ve eksiksizdi. Kent ayrıca Homeopatik Materia Medica Üzerine Dersler , Küçük Yazılar ve Homeopatik Felsefe Üzerine Dersler yayınladı.. Amerikalı homeopatlar için işinin kalıcı doğası, belki de onun Amerikalı olması, saf olması ve Hahnemann gibi öğrencilerini hastalarını tedavi ederken tüm kişiyi dikkate almaya teşvik etmesinden kaynaklanıyordu.

KADINLAR AMERİKAN HOMEOPATİSİNDE ÖNE ÇIKAN BİR ROL OYNAR

Kadınlar, Amerikan homeopati tarihinde önemli bir yere sahipti. 1900 yılına gelindiğinde, homeopatik doktorların %12’sinin kadın olduğu tahmin ediliyor. Cleveland Homeopatik Koleji, ülkedeki ilk karma tıp kurumlarından biriydi. Kadın yardımcılar, homeopatik hastanelerin birçoğunu açmak için büyük miktarlarda para topladılar ve birçok topluluğa homeopatiyi tanıtan, aile bakıcısı rolündeki kadınlardı. Kadınların oy hakkı hareketinin bazı üyeleri ya homeopatik doktorlar ya da onların hastalarıydı. Cleveland Homeopati Koleji mezunu olan Dr. Susan Edson, Başkan Garfield’ın kişisel doktoruydu.

HOMEOPATİ YENİDEN MEYDAN OKUYOR

Homeopati bu zamana kadar zaten değişmeye başlamıştı. Bu kısmen homeopatların kendi aralarındaki iç savaştan kaynaklanıyordu. Birçoğu sadece patolojiyi ve fiziksel tanıyı önemli olarak değerlendirdi ve yalnızca en düşük potensleri kullanacaktı. Diğerleri sadece en yüksek seyreltmeleri kullanır ve zihinsel ve genel semptomları en önemli olarak kabul ederdi. Değişiklikler aynı zamanda şu anda “bilimsel tıp” olarak bilinen alanda atılan adımlardan da kaynaklandı. Hücresel ve moleküler biyoloji ile fizyoloji bilimleri, Hahnemann’ın zamanının ilkel bilgisinin yerini almaya başladı. Homeopatik bakış açısından hala baskılayıcı olsa da, geleneksel ilaçlar semptomların giderilmesinde veya modüle edilmesinde daha etkili hale geldi.

1910’da, Amerikan tıp eğitiminin kalitesi üzerine bir hükümet araştırması olan Flexner Raporu, bazıları homeopatik olan birçok okulun kapanmasıyla sonuçlandı. Daha önce her eyalet tıp topluluğuna düşen bir iş olan doktorların test edilmesi ve ruhsatlandırılması, 1890’ların sonuna doğru eyalet hükümetleri tarafından devralındı. Giderek geleneksel veya allopatik model, ana akım Amerikan tıbbı ve toplumunun modeli haline geldi. 1916’da Kent’in ölümü sırasında, birçok Amerikan homeopati kolejindeki müfredat zaten kesin olarak alopatik hale geliyordu. Homeopatik felsefe ve yöntemin, allopatik bir şekilde reçete edilen homeopatik ilaçlarla değiştirilmesi konusundaki takdir ortadan kalktı. Remedi seçimi artık hastanın mahrem bilgisine değil, yalnızca fiziksel teşhisine dayanıyordu. 1930’lara gelindiğinde tüm homeopatik tıp okulları, tüm homeopatik hastanelerin yaptığı gibi adlarından “homeopatik” kelimesini çıkarmıştı. Homeopatik terapötikler, bazı hastanelerde kalan birkaç homeopatik doktor tarafından hala kullanılırken, 1950’lerde neredeyse tüm homeopatik yatan hasta bakımı sona ermişti.

HOMEOPATİK ÇÖZÜMLER YASAL KORUMA SAĞLIYOR

Homeopati, Amerikan sahnesinden hızla siliniyordu, ancak iki olay onu en azından hükümet düzenlemeleri açısından canlı tuttu. Royal Copeland, MD, 1889’da bir homeopatik kolej mezunu, New York Homeopatik Tıp Koleji’nin 1908’de dekanı oldu. Ardından 1918’de New York City Sağlık Komiseri oldu. 1926’dan beri New York’tan bir ABD senatörü olarak, Pure 1938 tarihli Gıda ve İlaç Yasası. Bu yasa FDA’yı oluşturdu ve şimdi yeni oluşturulan ajans tarafından düzenlenecek olan homeopatik ilaçlara uzun süredir devam eden yasal statü verdi.

İkincisi, 1960’larda Medicare mevzuatı için yapılan federal duruşmalar sırasında, AIH, Homeopatik Farmakopesinde listelenen ilaçları Medicare kapsamında geri ödenen ilaçlar olarak dahil etmek için Worth Post Baker, MD’nin öncülük ettiği bir çabaya öncülük etti.

PURİSTLER HOMEOPATİYİ CANLI TUTAR

Homeopati, 1940’lar, 50’ler ve 60’larda, AIH ve IHA’nın birkaç yaşlı saf üyesi tarafından, üyeleri yüzün altına düşmüş olsada canlı tutuldu. Bu birkaç yeni homeopatik hekim için sürekli tıp eğitimi, Amerikan Homeopati Vakfı tarafından gerçekleştirildi. Boston Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden 1898 mezunu olan Julia M. Green, AFH’yi 1922’de kurdu. AFH ve daha sonra Ulusal Homeopati Merkezi, doktorlar için bugün devam eden altı haftalık bir yaz kursu düzenledi. Bugüne kadar soylarını Kent’e kadar takip edebilen deneyimli doktorlar, yeni hekimleri homeopatik öğretiye maruz bıraktılar.

HOMEOPATİNİN YENİDEN CANLANMASI

1960’lara gelindiğinde homeopati neredeyse ölmüştü ve tıp tarihçileri 1980’de bu “tıbbi sapkınlığın” tamamen ortadan kalkacağını tahmin ettiler. Uzmanların güvenmediği ve asla hayal bile edemeyecekleri şey, 1960’ların sonlarında diğer kültürlere yönelik dünya çapındaki bilinç ve ilgideki değişimdi. 1970’lere gelindiğinde, kısmen merhum Maesimund Panos‘un çabaları sayesinde, Amerikan homeopatisi yeniden canlanıyordu, MD Yaz kursuna daha fazla doktor geldi ve Dr. Panos, homeopatinin dünya çapında çapraz tozlaşmasına yardımcı oldu. Yeni homeopatlar Arjantin, Yunanistan, Belçika ve İsviçre gibi ülkelere seyahat etmeye başladı ve Amerika’daki az sayıdaki zavallı insan gibi saf homeopati uygulamasını canlı tutan homeopatlarla eğitim görmeye başladı. Hahnemann’ın homeopatiyi keşfetmesinin iki yüzüncü yıldönümü olan 1996’da, Bu eşsiz şifa yönteminin farkındalığı Amerika’da “kritik kütleye” ulaşmıştı. Yüzyılın başından beri hiç olmadığı kadar çok kitap ve makale yazılıyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde profesyonel kurslar ve konferanslar ortaya çıkıyor. Bilgisayarlı repertuvar programlarının ve internetin kullanılması, yeni hekimlerin uzmanlaşması için daha kolay olmasa da homeopatiyi daha erişilebilir hale getiriyordu. Amerika Birleşik Devletleri’nde 1990’dan beri homeopatik ilaç satışları yılda %30 arttı.

HOMEOPATİNİN GELECEĞİ

Yeni binyılda homeopati batı dünyasında bir kez daha en iyi bilinen, en güvenli ve en etkili bütünsel şifa sanatıdır. Bununla birlikte, homeopatinin geleceği belirsizdir. Kişisel olmayan, yüksek teknolojili, kriz bakımı allopatik tıp modeliyle ilgili hayal kırıklığı hızla büyüyor. Yine de teknolojiye olan ilgimiz ve bağımlılığımız devam edecek gibi görünüyor. Gelecekteki bilimsel ilerlemeler nihayet homeopatinin nasıl çalıştığına dair uzun zamandır aranan açıklamayı getirebilir. Sonuç ne olursa olsun, geleceğin homeopatlarına, Hahnemann’ın ilk okul günlerinden beri en sevdiği sloganı rehberlik etmesi muhtemeldir: AUDE SAPERE , DARE TO KNOW, BİLMEYE CESARET ET.