Homeopatide Tek Taraflı Hastalık Nedir?
Son güncellenme on Ocak 14, 2022 by Dr. Neslihan Gülmez
Homeopati tedavisi ile insanları iyileştirmek için hastalıkların özelliğini bilmek, vakaya nasıl yaklaşacağımız konusunda önem arzetmektedir. İngilizce “one sided disease” olarak tabir edilen ve Türkçe’si tek taraflı hastalık olan durumu kısaca özetlemek istersek, bir veya iki ana semptomu harici tüm semptomlarını gizleyen kronik hastalıklardır. Daha net bir tanım yapmak istersek, çok az semptom gösteren hastalıklara “tek taraflı hastalıklar” denir. Bu tür durumlarda semptomların sayıcı oldukça azdır ve bütüne bakmak zorlaşır ve bu nedenle homeopatın deneyimli olması önemlidir…
Tek Taraflı Hastalık Türleri
Hastanın gösterdiği ana semptoma göre tek taraflı hastalıklar 2 tipe ayrılır:
- İç şikayeti olan tek taraflı hastalık
- Dış şikayeti olan tek taraflı hastalıklar
1. İç şikayeti olan tek taraflı hastalık
Bu hastalık grupları, çoğunlukla vücudun iç kısımlarını etkileyen iç semptomların çoğunu sergiler.
Yine iki tip bulunmaktadır;
- Fiziksel belirtileri olan hastalıklar. Örnek : Uzun yıllar süren baş ağrısı, uzun süredir devam eden ishal, eski bir kardialji vb.
- Zihinsel semptomları olan hastalıklar. Örnek : mani, delilik vb.
2. Dış şikayetleri olan tek taraflı hastalıklar
Bunlara yerel hastalıklar denir, detaylı olarak bir başka yazımızda anlatacağız…
Tek Taraflı Hastalıkların Homeopatik Tedavisi
1. Bazen tek taraflı hastalıkları tedavi etmek, semptomlar yeterince mevcut olmadığı için zor görünmektedir. Hastalığın portresi düzgün çizilmemiştir.
2. Ancak dikkatli vaka alımı ve muayenesi, vakada mevcut olan bir veya iki ciddi ve önemli semptomu ortaya çıkaracaktır.
3. Bu mevcut semptomlara dayanarak, doktor, en uygun olduğunu düşündüğü, görünüşte belirtilen remediyi seçmelidir.
4. Bu tür bir seçim, hastanın çok çarpıcı, kararlı, olağandışı ve kendine özgü, ayırt edici semptomlarına dayanır, seçilen remedi bazen belirli vakayı iyileştirir (§ 178 – Organon).
5. Ancak sıklıkla semptomların azlığı nedeniyle, seçilen remedi, söz konusu vakanın tamamını tam olarak kapsamayabilir. Bu tür kusurlu homeopatik ilaç uygulandığında, hasta daha önce hiç yaşamadığı yeni semptomların ortaya çıkmasından şikayet eder. Bu belirtiler “ ilacın ek belirtilerinden ” başka bir şey değildir . Bu kötü bir prognoz olarak değerlendirilmemelidir. Mevcut semptomların tamamı, hastalık tablosunun kendisi olarak düşünülmelidir.
6. İlacın aksesuar belirtilerini hastalık belirtisi olarak kabul eden hekim, hastalığın belirtilerini daha fazla sayıda almış olur. Böylece hastalığın semptomlarının toplamı, ilacın aksesuar semptomlarının yardımıyla doğru bir şekilde çizilir. Hahnemann, § 182’de , “bu durumda mevcut semptomların çok sınırlı olması nedeniyle neredeyse kaçınılmaz olan ilacın kusurlu seçimi, hastalığın semptomlarının gösterilmesini tamamlamaya hizmet ediyor” demiştir.
7. Şimdi, hastalığın semptomlarına ve yeni geliştirilen tıbbın ek semptomlarına dayanarak, yeni ama iyi seçilmiş bir homeopatik ilaç yazabiliriz.
8. Aforizma 181 no’lu dipnotta, Hahnemann, tıbbın aksesuar semptomlarını bir bütün olarak düşünmeden önce, doktorun aksesuar semptomların diyet ve rejimdeki bir hata veya bazı adet düzensizlikleri, gebe kalma ve doğum durumlardan kaynaklanmadığına emin olmalı. Yeni semptomların sadece uygulanan ilaca bağlı olduğu teyit edilmelidir.
9. Daha önce uygulanan remedy etkisini tamamladığında, mevcut semptomatoloji ve kalan hastalığın durumu (status morbi) iyice sorgulanmalıdır. Bu mevcut bütünlük temelinde, yeni bir homeopatik ilaç seçilmeli ve tekrar uygulanmalıdır (§ 182-183).
10. Bazen hasta, hasta olduğunda ve acı çektiğinde bile semptomatoloji yeterince açık ve ayırt edici olmayabilir. Böyle bir durumda “Opium” verilmesi davanın aydınlatılmasına yardımcı olacaktır. Opium, ikincil etkisinde hastanın acısını ve ıstırabını hekim için daha açık ve anlaşılır kılar (§ 183’e ilişkin dipnot).
11. Bu şekilde, mevcut ve kalan bütünlük esas alınarak, birbiri ardına, yani art arda birçok remedi uygulanabilir. Her tekrar, ancak bir öncekinin eylemi tamamlandıktan sonra yapılmalıdır. Aynı yöntem, iyileşme tamamlanana ve hasta iyileşene kadar uygulanabilir.
